‘Ik zal jullie vertellen op wie degene lijkt die bij Mij komt, naar Mijn woorden luistert en ernaar handelt: hij lijkt op iemand die bij het bouwen van zijn huis een diep gat groef en het fundament op rotsgrond legde. Toen er een overstroming kwam, beukte het water tegen het huis, maar het stortte niet in omdat het degelijk gebouwd was.’
Lukas 6
| Beste vrienden en familie, We zijn alweer ruim 6 weken terug in Ghana en daarom hoog tijd om een teken van leven te geven van onze kant! |
| Het was deze keer een hele uitdaging om terug te reizen. Van tevoren moesten we PCR testen af laten nemen om het vliegveld überhaupt op te komen. Ook Boaz moest dit ondergaan; wat hij dapper heeft doorstaan. Omdat we vanaf Brussel vlogen, moesten we een extra landsgrens passeren. Iets waar je voor Coronatijden nauwelijks bij stil stond. Nu werd dit ineens een extra complicerende factor. Gelukkig konden onze ouders ons gewoon wegbrengen naar het vliegveld. In het vliegtuig moesten we continu een mondkapje dragen. Bij aankomst in Ghana werd er opnieuw een PCR test afgenomen, voordat we langs de douane mochten. Pas nadat we hiervan de uitslag hadden, mochten we het vliegveld verlaten. We konden opgelucht de warme, vochtige, tropische lucht van Accra inademen. |
De eerste dagen zijn we nog in Accra gebleven om daar nog wat dingen te regelen. Zo moest onze auto weer een onderhoudsbeurt krijgen en waren er wat dingen die gerepareerd moesten worden. De dozen met schoolboeken en medische spullen die we hadden verscheept waren inmiddels ook aangekomen in Accra, dus die konden we verder op transport richting het Noorden van Ghana zetten. Met onze auto weer volgeladen konden we aan de ruim 12 uur durende reis terug naar Gushegu beginnen. We vertrokken iets voor vijf uur ’s ochtends nog voor zonsopgang en kwamen iets na vijf uur ’s middags vlak voor zonsondergang aan. We hebben onderweg een heel aantal keer ‘Zijn we er al?’ en ‘Duurt het nog lang?’ van de achterbank gehoord…
Als je dan weer thuis bent, is het na een periode van verlof altijd een verrassing hoe je je huis weer aantreft. Sowieso zit je hele huis onder een hele laag stof en fijn zand. En verder is altijd de vraag wat er deze keer in de tussentijd allemaal stuk is gegaan. Deze keer was onder andere de afvoer verstopt, de afvoerbuis van de wasmachine doorgeknaagd door muizen, begon de vriezer te ontdooien, was het inktsysteem van de printer opgedroogd, waren de dakgoten van de dak gevallen, deed de buitenverlichting het niet meer, was de waterpomp vastgeroest en ons aanrechtblad in tweeën gebroken. Gelukkig konden we veel van deze dingen snel zelf weer repareren en was de elektricien toevallig in Gushegu om te zorgen dat we weer waterdruk en verlichting hadden.
Gelukkig werden we in de eerste dagen verrast door een mooi filmpje op YouTube met hele mooie boodschappen van jullie! Dit was een welkome bemoediging in deze eerste dagen, bedankt! De film is hier te bekijken. Er was ook nog een hele leuke verrassing: onze hond Yara was de dag dat we thuiskwamen bevallen van 7 pups! De jongens zijn enorm trots op de kleine hondjes en hopen er in ieder geval een te houden. Een vervelende verrassing was dat een paar van onze puppies werden gestolen toen ze rond begonnen te lopen en Yara niet altijd meer bij ze was. We hebben er nu nog 4 over, die we nu maar op onze veranda houden, zodat we goed zicht hebben op ze.
De weken daarna zijn alweer erg druk en zwaar geweest. Er moest weer van alles geregeld worden. De registratie van de auto moest worden vernieuwd, de verzekering weer verlengd, Aron’s verblijfsvergunning moet worden aangevraagd en die van ons vast verlengd, er moesten boodschappen worden gedaan, enzovoorts. En dat moet dan weer allemaal in Tamale gebeuren, in persoon. Dus terwijl we nog verre van uitgepakt waren in Gushegu konden we alweer inpakken om een aantal dagen naar Tamale te gaan. Op dit moment is de timmerman druk bezig om nog een aantal kasten bij te maken voor de thuisonderwijs materialen en de medische spullen. Als die klaar zijn kunnen we echt alles definitief een plekje geven in ons huis.
Voor de kinderen was het ook weer even wennen om terug in Ghana te zijn. Boaz heeft altijd tijd nodig om aan verandering te wennen en is een paar weken van slag en daardoor wat dwarser. Gelukkig is hij inmiddels aardig opgestart met thuisschool en gaat het lezen en rekenen goed. Hij was heel trots op zijn letterfeest met diploma nadat hij alle letter had geleerd. Levi vindt het heel leuk om alle mensen die hij hier nog kent weer te zien en zegt regelmatig dat hij het hier zo leuk vindt. Hij geniet ervan om weer lekker buiten te kunnen spelen. Aron is goedlachs naar de Ghanese mensen, maar slaapt nog onrustig door de warmte en doorkomende tandjes. Dat leverde de afgelopen weken regelmatig wat gebroken nachten op…
Ondertussen is het werk voor Queen of Sheba ook doorgegaan. We zijn de lokale chief weer gaan groeten om te vertellen dat we weer terug zijn. We hebben met een bouwbedrijf contact om de bouwplannen voor de kliniek verder uit te werken en om een begroting op te kunnen stellen. Ook zijn we doorgegaan met het proces om het land wat we hebben verkregen op naam van Queen of Sheba geregistreerd te krijgen. Ook moet er het nodige papierwerk verricht worden om de registratie als NGO bij Social Welfare te krijgen en om een bankrekening te kunnen openen. Gelukkig hebben we hierbij hulp van ons lokale bestuur van de NGO en van vrienden in Ghana die deze processen al eerder hebben doorlopen. Het blijft in Ghana belangrijk dat je mensen kent: ‘It’s who you know, not what you know’…
Tussen de regels door is te lezen dat de Corona-maatregelen hier een stuk milder zijn dan in Nederland. Het aantal besmettingen was tot eind 2020 erg laag, hoewel dit sinds december wel weer aan het stijgen is. Hierdoor zijn grote sociale bijeenkomsten weer verboden en wordt er weer opgeroepen om je aan de ‘social distancing’ te houden en vooral om een mondkapje te dragen als je je huis verlaat. Maar verder gaat het leven hier aardig door zoals altijd. Winkels zijn open, markten gaan door, kerken en moskees houden samenkomsten en de scholen zijn sinds half januari ook weer open. Ghana doet wel hard z’n best om ook aan vaccins te komen, maar dat is een uitdaging met de Westerse landen die ook allemaal zoveel mogelijk vaccins binnen proberen te slepen. We hopen dat COVID hier zo mild blijft verlopen als het tot nu toe gedaan heeft.
Komende week hopen we ook weer bezoek te krijgen! Martine, een vers afgestudeerde basisarts uit Nederland komt een aantal maanden naar Gushegu om de ‘Helping Babies Survive’ trainingen die Tilly vorig jaar was gestart voort te zetten. Ook hoopt Gerben zijn werk in het ziekenhuis deels weer op te pakken naast alle andere activiteiten. We vervelen ons voorlopig dus niet!
Bedankt voor jullie meeleven!
Groet en zegen,
Gerben en Dorien
Boaz, Levi en Aron
